Yine de hepimiz mimarlığın somut, hoş ve pratik sonuçları olduğu konusunda hemfikiriz. En iyi mimarlık türü, sıkıcı bir mekânı güzellik ve işlevsellik dolu bir şeye dönüştürür. Tasarımın inşaata akıllıca uygulanmasıyla duyguları ortaya çıkarır. Dünyanın dört bir yanında, nesiller boyunca insanları büyüleyen simge yapılar, anıtlar ve harikalar yaratır.

Tapınaklardan hamamlara ve yollara kadar antik Roma mimarisi hakkında yazılabilecek her şey hakkında 10 kitaplık bir el kitabı olan Treatise De Architectura’yı yazan Romalı mimar Vitruvius, mimarinin üç şeyi sağlaması gerektiğine inanır: sağlamlık, işlevsellik ve zevk.

“Sağlamlık” dayanıklılık ve yapısal bütünlük anlamına gelir. “İşlevsellik”, binanın amacına göre alanın verimli kullanımı olarak adlandırdığı şeydir. Son olarak, “zevk” beş duyunun uyarılmasıdır – sadece görme duyusunun değil. Binlerce yıl önce bile mimarlık karmaşık ve son derece gelişmiş bir sanattı.

Günümüzde mimarlık modern duyarlılıkları benimseyecek şekilde evrim geçirmiştir. Yapı kalitesi onlarca yıl dayanacak ve çevreye uyum sağlayacak şekilde tasarlanmıştır. Mekân düzeni kişinin özel ihtiyaçlarına göre düzenlenmiştir. Zarif tasarımlar, sahibinin kişiliğini sergiler. Tüm bunlar, Vitruvius’un bahsettiği ilkelerin asırlar öncesine ait olsa da bugün hala geçerli ve doğru olduğunu kanıtlamaktadır.

Mimarinin lüks evlerin yaratılmasından daha iyi birkaç uygulaması vardır. Bir alanı hassas bir şekilde şekillendirme, bir alanı görenlerin otomatik olarak evle ilişkilendireceği şekilde dekore etme özgürlüğü, seçkin kişiler için kaliteli konutların yaratılmasında en çok sergilenen bir başarıdır.